หัดเดินลำพังถ้าเกิดไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Jessicas]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากเท่านั้น

เช่นเดียวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกมาจากมือมากแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมจงรู้ถนอม เพราะเหตุว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของที่มีค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด รวมทั้งเศร้าใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกท้อใจแม้อย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแต่ว่าเมื่อร้องจนสมใจแล้ว ก็จะต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความสัมพันธ์มิได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้ฟูมฟาย

สักเท่าใดเพราะว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่เฒ่า ก็เลยอย่ า ไปคาดหมายว่าจะมีคนใดดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขแม้ใครคนหนึ่งไม่มีค่าพอเพียงให้คุณถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกปลดปล่อย

ฝึกหัดวาง ฝึกหัดทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา

ต้องศึกษาที่จะชื่นชมคนที่ความรู้ความเข้าใจ รวมทั้งแม้คุณมีความคิดว่าตัวเองสู้บุคคลอื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้รู้สึกน้อยใจ เนื่องจากว่าคุณ ก็เป็นคนเดินดินเหมือนคนอื่นๆปกติ

บิดามารดาคือคนที่รักและหวังดีต่อคุณมากที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า มีความรู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ว่าไม่สงส ารพ่อแม่หรอ ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที

ไม่มีอะไรดังเดิม

เพราะทุกอย่างเปลี่ยนไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอาแนวทางการเก่าๆมาขจัดปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจไม่ได้อยู่ร่วมกันตลอดเวลา อย่ า มัวแต่รำพัน อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากยิ่งกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

จงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่บุคคลอื่นไม่ได้พึงพอใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะเหตุว่าทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จะต้องเ ดินเหมือนกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมายปลายทาง อย่ า ให้คนไหนกันคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา ถือกำเนิดขึ้นจากการเกลียดที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/